Po nadzieji

Roztargniona i zła na wszystko,krzyczę,
daję upust mojej złości,bo zostawił mnie ktoś w miłości.
Płaczę,miotając się ciągle,
bo może on jeszcze myśli czasem o mnie.

Jak muza dla poetów w świetle słońca,
Tak stoję na porywczym wietrze gasnąca.
Potykam się o każdy kamień na prostej drodze.
Nie zważając na to jak,gdzie i dokąd chodze.

U przejścia prowadzącego dokądś,
zatrzymuję się nagle patrząc wstecz po coś.
Miałam marzenia,które mnie opuściły,
Razem z nim,w jednej chwili się zgasiły.

Po co żyć dalej cierpiąc,bez niego,
Tego jedynego,mego ukochanego.
Budzącego mnie codziennie ciepłym uśmiechem
I kładącego spać czułym szeptem.

'Przytul mnie prosze,raz jeszcze'
Przenika mnie myśl błagalna,wzbudzając dreszcze.
Czuję,że w odchłań głęboką spadam,
bo swoją Ewe opuścił jej przeznaczony Adam.

Teraz wszystko wokół straciło swój blask,
przechodząc,zamykam za sobą drzwi,słysząc głośny trzask.
To koniec,idę w otchłań mroku,
przygotowana na wszystko,do wielkiego skoku.

To nie śmierć mnie zabiła,nie dam jej tej przyjemności
Nikt inny,jak ON,zostawiwszy mnie w żałości.
Bez żadnego słowa,nadstawiam głowę do zgonu,
jednakże widocznie,nie żal mnie nikomu.

Wzdycham ciężko,chlipiąc ostatki na zimną podłoge,
gdy nagle leżę,u stóp kata bez życia,nic zrobić więcej nie mogę...
Umarłam,w końcu zakończyły się me cierpienia,
ale ktoś wbiega,u mego boku zaprzestając dalszego krwawienia.

Ze łzami w oczach,zasypia w promykach słońca.
Nie budząc się już nigdy,a dzień trwa bez końca.
Gdzieś w czeluściach daleko,trwamy na wieki,
I wtuleni w bezczasie jesteśmy,My,razem,dwa człeki...

autor

Myszka93

Napisany: 2008-03-02 Dodano: 2008-03-02 13:03:25

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie