Po raz pierwszy w Chorwacji...

Byłam z rodziną w lipcu.

Tak jakby wciśnięta, w głąb lądu muszelka,
zatoka niebieska. Otoczona, wokół
całego jej brzegu, białymi górami.
Ale i sosnami. Jest jednak na tyle

potrzebnej przestrzeni, by pomieścić wszystkich gości. Już przybyłeś. Chcesz odpocząć nieco.
Biwak rozłożony. Ciało słońcu dajesz.
W duecie ze słońcem, woda też zaprasza.

Idziesz więc popływać, to znów nogi zmoczyć.
Co prawda, z brodzeniem jest trochę inaczej,
niźli nad Bałtykiem. Kamyki. Nie piasek.
Lecz w butach kupionych - takich 'na jeżowce',

chętnie spacerujesz, bo kamyki drobne.
Czujesz w sobie radość. Oddychasz głęboko.
Jesteś wdzięczny Stwórcy, żeś mógł tu przyjechać.
A wieczorem możesz być już w Medjugorje

gdzie jest kult Maryi. Przychodzi z wysoka.
Z pałacu swojego. Z niebieskiej krainy
jak Matka do dzieci. Prosi by się modlić
o szlachetność serca, o pokój na ziemi.

autor

Mms

Napisany: 2016-08-11 Dodano: 2016-08-11 17:34:13

Ten wiersz przeczytano 1131 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie