Pocałunek śliwki

Twoje wiersze wdrukowałam w moje serce
Po nich łatwiej biec przez życia ścieżki kręte
Ich wersami jak płomykiem drogę znaczyć
Choć to teraz dla nas takie niepojęte.

Twoje słowa oplatają me marzenia
Czule pieszcząc i na zmysłów grając strunie
Ciągle pytam samą siebie jak to robisz
Bo ja sama jakoś tego nie rozumie.

Czemu śliwka tak pobudza swym dotykiem
Moje usta, zamiast zjeść ją - wpierw całują
Zaplatając wciąż tęsknotę w ciasny węzeł
Na bezdrożach moje myśli wciąż dryfują.

Czemu Ty gdzieś tam nad kawy filiżanką
Zadumany z melancholią na swej twarzy
O szarlotce czule myślisz, z cynamonem
Upieczona moją ręką Ci się marzy.

I to czemu ? jakieś takie wszechobecne
Wciąż pytamy , wciąż szukamy odpowiedzi
Dni mijają , słowa płyną…my błądzimy..
Każde z nas gdzieś na swój sposób z tym się biedzi….

autor

Dar

Napisany: 2005-11-17 Dodano: 2005-11-18 06:34:55

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie