Pochwały
Kiedy twój obraz widzę doskonały,
w dłoniach pragnienie, budzi we mnie
błogie.
Aby pieszczotą, wznosić ci pochwały,
lecz w smutku jestem, wiedząc, że nie
mogę.
Dotyku ciebie, dłonie niespełnione,
lecz je odrzucasz, bowiem innych
pragniesz.
Szczęściem dla tego, kto tym obdarzony,
wznosi pochwały, tocząc pieszczot magię.
Komentarze (52)
No tym razem nieco krócej, ale poprawnie i wymownie.
niespełnienie, chyba najbardziej boli....
ładny pełen uczuć wiersz
:)
martamarta pisze, ze chciałby , żeby ktoś dla niej
pisał takie wiersze...dla mnie pisze i to nic nie
zmienia w naszych relacjach...i ubolewam nad tym
chociaż bardzo mi miło :)
ludzie się mijają i to jest smutne
chciałabym, żeby ktoś pisał dla mnie takie wiersze...
Nie zawsze można mieć to, czego się pragnie mhmmmmmm
czasem pozostaną pragnienia powleczone wspomnieniami a
Ty tak ładnie aczkolwiek bardzo smutno w swoim wierszu
przedstawiasz. I jeszcze coś słonko taki, cyt.
Każde głębsze uczucie prowadzi do cierpienia. Miłość
bez cierpienia nie jest miłością.
Pozdrawiam serdecznie:)
milośc bez bliskości to cierpienie
babcia zawsze mówiła "co ma być twoje dziecko, to
będzie" i to święta prawda
Koniecznie poczytać o przecinku: czemu służy i jak
zmienia logikę i sens wypowiedzi. To jest abecadło
pisania i wierszem, i prozą.
Kochać bez wzajemności - to cierpienie. Bardzo podoba
mi się tekst, smutne to wszystko. Pozdrawiam:)
Spod stęsknionego pióra wychodzą piękne wiersze.Twoje
Sotku trafiają do serca i skłaniają do zadumy.
Dlaczego to co kochamy nie zawsze może być z nami?
Pozdrawiam :)
Bywa, jeśli kochasz, niech będzie szczęśliwa. Ale
wymyśliłam, weź tu i pozwól na takie kochanie:)
głowa do góry
coś u Ciebie smuteczek
pozdrawiam serdecznie:)