Pochwały
Kiedy twój obraz widzę doskonały,
w dłoniach pragnienie, budzi we mnie
błogie.
Aby pieszczotą, wznosić ci pochwały,
lecz w smutku jestem, wiedząc, że nie
mogę.
Dotyku ciebie, dłonie niespełnione,
lecz je odrzucasz, bowiem innych
pragniesz.
Szczęściem dla tego, kto tym obdarzony,
wznosi pochwały, tocząc pieszczot magię.
Komentarze (52)
piękny i ciepły wiersz-miłośc dodaje skrzydeł ,ale
tęsknić też trzeba umieć,pozdrawiam:)
Ten amor, to po prostu głupiec, albo ślepiec.
To niesprawiedliwe i bardzo smutne!
Pozdrawiam:)
Smutasek Sotku! ale bardzo piękny++++++
Pozdrawiam serdecznie :))
Miłość niespełniona, cóż smutno u Ciebie. Wiersz
ładny.
Czasem trudno miłość zrozumieć! Pozdrawiam!
Ciepło i bez dramatu, piękna platoniczność. Ciepło
pozdrawiam.
Dziękuję za podniesienie na duszy. Nie uzurpuję sobie
miana poetki, ale pisać będę.Nie szukam potknięć u
piszących, ja czytam ich wiersze z
przyjemnością.Dzisiejsze opinie sprawiły mni ogromną
radość.
Ty, Wena, Skromny i kilkoro innych piszecie wiersze
piękne, mogę je czyta i czytać widząc głębię
wiersza.Pozdrawiam
pięknie jak zawsze...
Marzenia są piękne, bo nie kłamią, rzeczywistość
jest czasami inna!
Serdecznie pozdrawiam.+
Każdy szuka chwil wytchnienia. Chwil szczęśliwych jak
marzenia. Każdy z nas jest ślepcem w słońcu, po omacku
znajdzie w końcu. Kiedy znajdzie, szuka dalej. Bo nie
wierzy w trafność losu. Tyle krzyku, szumu i rozpaczy,
że nie słyszy szczęścia głosu. I tak ciągle szukać
będzie. Bo świat głuchy, ślepy, zimny. Szuka każdy
szczęścia wszędzie. Każdy los jest przecież inny.
Miłość jest piękna choć czasem ślepa.
witaj,z Twoich wierszy bije ciepło i
delikatność,ukłony
Miłość - to czasem boli.
Ślicznie, pozdrawiam :)
/bez tego dotyku/
Cześć Sotku, podoba mi się, dlatego pozwoliłam sobie
na wycięcie kilku zaimków, bo wiadomo, że chodzi o
/nią/ oraz lekki retusz gramatyczny, oczywiście
zrobisz jak zechcesz; liczenie zgłosek prowadzi czasem
na manowce języka:) pozdrawiam Cię
/Kiedy oglądam obraz doskonały,
budzi się we mnie pragnienie tak błogie,
aby pieszczotą wznosić pochwały ...
i w smutku jestem, wiedząc, że nie mogę.
Bez twego dotyku - dłonie niespełnione,
wciąż je odrzucasz, bowiem innych pragniesz.
Szczęśliwy, który nimi obdarzony
- wznosi pochwały, tworząc pieszczot magię./
Och jak smutno mi się zrobiło.
Wzruszająco wypisane westchnienia peela.