Początek i koniec
A czas znika jak unikat życie dalej
brnie
Będąc u samej góry, możesz tylko
spaść..Więc gdzie miejsce na satysfakcję z
postępu?
Tłuczone szkło drogiej szklanki
złość i nienawiść wypływająca z jego ust
strach, niewiedza, nędza
Spacer po ciemnym lesie
Bo lepszego miejsca nie ma
Wyparowuje w końcu to co nas dręczy
wraca normalność,
sam stoisz pośrodku ciemnej puszczy,
drzewa bezlistne są przerażające
a Ty bezbronny.
Strach..
Dreszcze na całym ciele
Bo w sumie nie wiadomo czy wrócisz
Twój największy życiowy sukces?
Nawet nie zdążyłeś go przeżyć
i co teraz?
Zmarnowałeś swoje życie?
Zmarnowałeś je..
Nie ma już szansy na wyjście z lasu
potwory się budzą, złe duchy powracają
Nie chcesz nawet z nimi walczyć
To zbyt trudne? może raczej bolesne..
Melancholia. Uciekać, dokąd? Do nikąd.
Poddać się? To wbrew Twoim zasadom..
Więc co?
Odlecę! Skrzydła! Wzniosę się nad to
wszystko
nad to całe cholerstwo
i spróbuję od nowa.
Spróbuję lepiej!
blackmamba
Komentarze (2)
Rozterki... to takie ludzkie... Ciekawie napisane :-)
nie ma takiego miejsca najwyżej ono wciąż do góry
leci Kariera to nie postęp W lesie są drzewa a też
potwory Potwory zwalczać aby droga prosta Marzenia to
napęd a spada człowiek codziennie by trwać, ale do
końca nie da się odlecieć-to życie. Puenta piękna
cyt.Spróbuję lepiej!Taka moja refleksja po
przeczytaniu Wiersz czytelny Wartościowy