Pod starym dębem

Pod starym dębem zasnąłem, światem znużony,
W gąszczu myśli, w plątaninie wrażeń i dążeń.
Pod starym dębem zasnąłem, ludźmi zmęczony,
Wśród gradu niepokoju i wiatru mych wspomnień.

Rozsypało się wszystko na drobiny czasu
Tam gdzie nie ma już świata, gdzie nie ma i ludzi.
Nie słychać już z wnętrza żałosnego hałasu
Bo nowa, cicha prawda do życia się budzi.

Pod starym dębem zasnąłem światem znużony,
W nadziei, że po przebudzeniu lepszym będzie.
Lecz przez zmysły, uczucia, instynkty więziony
Nie jako ich pan żyłem, lecz jako narzędzie.

Pod starym dębem zdarłem swe szaty na wieki,
W pustkę odziany, nicością będąc i pyłem.
Nie otworzą się już skamieniałe powieki
Bo pod starym dębem z wieczności się zrodziłem.

autor

Enidras

Dodano: 2005-04-28 00:10:03

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie