Z poddasza

Kładłem się już do łóżeczka,
z myślą zrobienia prasówki,
a ona wpada w majteczkach
i mówi: - Pożycz dwie stówki.

Dwie stówki - a cóż się stało,
że wpadasz tak o północy?
a ona krzyczy, że mało...
i chlipiąc prosi: - Pomocy.

Spytałem gdzie ma sukienkę,
co zwykle dupinę skrywa?
Odpowiedziała mi z wdziękiem:
- Przysięgam, że jest prawdziwa.

Spojrzałem (dla potwierdzenia)
na odsłonięte frykasy,
a ona - kręcąc siedzeniem,
ciągle domaga się kasy,

więc mówię do niej – sąsiadko,
przestań na portfel napierać...
A ona: - Nie pójdzie gładko,
a niech to jasna cholera!

Czemu tak kluczysz do diaska,
wyrzuć rzesz z siebie problemy,
tylko ostrzegam cię laska,
bez choćby najmniejszej ściemy!

- Dobra: - rzuciła niedbale
- opowiem jak na spowiedzi,
gotówki nie trzeba mi wcale,
dość mam po prostu - gawiedzi.

Gawiedź już tak mi obrzydła,
że siły tracę witalne,
a chętnie przypięłabym skrzydła...
powiedz... czy to jest normalne?

Ciągłe hasanie na rurze,
staje się w końcu męczące,
to jakbyś nurzał się w chmurze,
gdzie nie dociera już słońce.

- Rozumiem rozterki duszy
i wszelkie jej ułomności,
próżne wołania wśród głuszy,
niemoc, pragnienia, skłonności...

Ale zauważ sąsiadko,
że północ już dawno wybiła,
a ty... siedzisz w majteczkach,
jakbyś się bez nich wstydziła.

Spojrzała spod rzęs jak kotka,
co lubi bawić się myszką
i w tempie chyba podlotka,
ściągnęła wnet z siebie - wszystko.



excudit
lonsdaleit

11:55 Poniedziałek, 30 czerwca 2014 - ...

autor

lonsdaleit

Napisany: 2014-06-30 Dodano: 2014-06-30 11:55:05

Ten wiersz przeczytano 851 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie