Poetyka morza

Bezkresne morze mojego umysłu
A pośród niego fale historii
Lecz jest to tylko parafraza minionych dziejów
A nie ich beznamiętny blask

Wszak zdarzają się tam zawirowania emocji
Prądy pustych słów i wichry złudnych pejzaży
Ale są też naręcza pięknych barw
Szmaragdowym płaszczem otoczone

Wszak siedzę i myślę o tym
Gdy smutek zakryje me oczy
Wyruszam starym żaglowcem w rejs
Szukając horyzontu niezmierzonych wód

autor

t.s.

Napisany: 2006-08-22 Dodano: 2006-08-22 18:12:24

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie