POEZJA KRZYCZY!

żeby tak inni potrafili pojąc piękno i dydaktyczne przesłanie poezji...

Zstąpiły kolejne widzenia na ziemię,
dotknęły kilkunastu z okręgu snów,
nadały iskrę oczom i duszy krzemień,
do tworzenia nowych fascynacji mów.

Poezja krzyczy ludzie moi mili!
odczuwa brak zrozumienia i łzy,
potrzeba więc naszej mocy chwili,
by ukazać jak odczytać sny.

Realny grom zrzucony nagle z nieba,
zasłonił oczy i rozgryzł naszą nagość,
zrozumieć wiersze w życiu nam trzeba,
by odrzucić dramat, tragedię i złość.

Poezja krzyczy, czuje się nie chciana,
palona żarem niewiedzy człowieka.
Dla ludzi znów wielka łaska zlana,
i dla niej, poezji jest potrzebna opieka.

Nikt nie rozumie wiersza, bzdurami obrzuca,
nienawiścią pała i materializmem goi,
potrzeba więc nas, poeta sensu szuka
i życia dodaje, trudów się nie boi.

Poezja krzyczy, więc dalej poeci młodzi!
Nas potrzeba, ducha i otwartych oczu!
Kolejna era w humaniźmie nadchodzi,
a realizm utopić trzeba w świata osoczu!

Z tomiku "Krzyku jeszcze trochę"

autor

Cristof7

Napisany: 2007-02-28 Dodano: 2007-03-04 12:36:33

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie