Poezja moją ucieczką

Dla was... którzy mnie skrzywdzili

Poezja stała się jedyną drogą ucieczki od życia...
W wierszu mogę na chwilę przestać... zatrzymać się...

W wierszu nikt mnie nie skrzywdzi... Nikt nie pokocha i nie rzuci....
Nikt nie ubliży... Nikt nie zasmuci...
Mama nie krzyknie... Tata nie zmusi...

Wszystko to codzień me serce dusi...
W wierszu możlwiwe jest wszystko...
Nawet w sercu zapalone ognisko...
Te biedne naprawdę płonie...
Nawet, gdy wezmę je w dłonie...

Czuję jak skomle, słyszę jak drży...
Moje oczy wypełniają łzy...
Bo jak pisać?
Mając serce w dłoni...

autor

Popatrz_jeszcze_raz

Napisany: 2006-03-11 Dodano: 2006-03-11 11:52:02

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie