Poezjo…
Jesteś moim alter ego
które się zalęgło w duszy
i wychodzisz po kryjomu
aby odkryć
łzawe smutki
czasem błyśniesz metaforą
co świat wokół opromienia
iskrą w oku
drżeniem serca
gdy otucha jest potrzebna
w kącie
drzemie melancholia
oplatając nicią smętną
zbudź się
proszę alter ego
zaskocz
rozwiośnioną puentą
co flirtując z marzeniami
wróci sens
otworzy bramy…
autor
fatamorgana7
Dodano: 2019-11-16 16:49:05
Ten wiersz przeczytano 2201 razy
Oddanych głosów: 96
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (76)
Och, pięknie :)
Super wiersz
Ciepło o poezji ujęte w ślicznych wersach, pozdrawiam
ciepło.
Zaskakujesz fatamorgano. Pozdrawiam ciepło
O poezjo...
A ty jak to robisz że tyle plusów masz?
zaskoczyłaś puentą :)
Płyną wersy niezwykle spokojnie. Z wielką
przyjemnością przeczytałem.
Pozdrawiam.
Arturro, dziękuję za fajny komentarz.
Pozdrawiam :)
napnie struny
zadmie w róg
uwalniając obfitosci
ukazując zasób słów
rozwijając wielki sztandar
nowy wymiar zamożności
Pozdrawiam ;) dziękuję za odwiedziny i miły komentarz
Dziękuję Tomaszu.
Pozdrawiam serdecznie :)
Prima wiersz:)
Agrafko, miło mi, że tu zajrzałaś :)
Pozdrawiam :)
No to znów niespodzianka :-)
Moje alter ego chyba ciągle gubi ten sens. Pozdrawiam.
Dziękuję kochani, nie wiedziałam, że ktoś tu jeszcze
zaglądał :)
Renatko ;)
Ryszardzie :)
Norbercie! Robi się :)
Marylko :)
Wandziu :*)
Piękny wiersz Małgosiu :)
Czytałam i podziwiałam już wcześniej na fb :)
Pozdrawiam serdecznie :)