POGODA PARK ŚMIERĆ I MAMA

POCZUJ .... PRZECZYTAJ !!!!

Deszcz potyka się o szyby dźwięcznie je łaskocze
A świat mokry taki jest ubrania zamoczę
Wiatr podniebnie kuliguje zrywa mi wspomnienia
Powiew jeden, powiew drugi wraca mi strapienia
Chłodną drogą bezszelestnie krocze w myśli butach
Tuż za drzewem kryje się strach melodie stuka
W parku nocą gdy deszcz kropi cały świat oblewa
Stoję gdzieś w alei życia widzę śmierci drzewa
Pomnik nawet się uśmiecha ironicznie szydzi
Bezsilności łez marzenia czy mnie Pan Bóg widzi ?
Nie pomodlę się przed snem bo nigdy nie wierzyłem
I do wczoraj było pięknie bez Boga żyłem
Życie moje w parku minie w to deszczową noc
Wiatr strapieniem mnie owinie i zabierze moc
Deszcz obmyje piętno śmierci, park ciszą okryje
Ale mojej matki łez nawet Bóg nie skryje
Będę słyszał gromki płacz i te głosy mamy
Jednak nadto życia kres kiedyś umieramy
" Synku proszę wróć do domu " słyszę głos matuli
Wiatr podniebnie teraz wieje pędzi jakby kulig
Deszcz potyka się o słowa i o głowy ludzi
Mojej matki płacz w zaświatach zawsze mnie obudzi

autor

Kamilloname

Napisany: 2008-03-10 Dodano: 2008-03-14 07:18:48

Ten wiersz przeczytano 764 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie