Pogrzeb

Obudził ją ten wstrętny, duszący zapach
z daleka jakiś szmer, zciszone głosy,
tu chyba sen, bo usypiała w swoim pokoju.
Próbuje przewrócić się, czuje blokadę ciała
bezwład wszystkich kończyn i ogromna niemoc.
Słyszy kroki, jakby był tu tłum ludzi,
otwiera oczy, wokoło piękne obrazy i witraże
przerażona zastanawia sie gdzie znalazła się,
widzi nachylające i zmieniające się postacie,
próbuje wstać, głośno wymawia kilka słów,
nikt z obecnych nie zwraca uwagi, ignorują.
Krzyczy coraz głośniej, wydobywa straszny jęk.
Przestańcie, przecież ja tu jestem, co robicie,
poczuła ciepłe krople łez spływające po policzkach,
proszę zabierzcie mnie, to tylko okropny sen,
znajome twarze szepczą żegnaj na zawsze i odchodzą.
Przecież ja żyje, czuje, słyszę, podnieście mnie,
mamo, tato, przepraszam, nie karajcie już.
Nagle ogarnia przerażająca ciemność i strach,
jakieś poruszenie, może w końcu ktoś usłyszał.
Gdzie mnie zabieracie, stójcie, otwórzcie ten głaz
dlaczego tak okrutnie doświadczacie, boję się.
Coś trzęsie, słyszy śpiew i płacz, silnika ciężki ryk,
w końcu cisza, wszystko stoi, unoszą ją.
To już koniec tej głupiej zabawy, ucieszyła się,
ktoś przemawia, przemijanie, proch, spotkanie z ojcem,
gdzieś wybucha ciężki płacz, znajomy dźwięk
i ponownie cisza, kilka kropel uderza o pudła wierzch
spuszczają w dół, kołyszą, ale ona nie chce spać
krzyczy, prosi, nikt nie słucha, pomocy nie udzieli,
trzask, z każdej strony wieje chłodem, samotności łza.
Co chwilę spływa ciężki grad, mokrą ziemią bombardowanie,
pogrzebana żywcem, sama sobie w trumnie pozostawiona.

autor

ilona86

Napisany: 2011-07-12 Dodano: 2014-10-16 11:36:45

Ten wiersz przeczytano 1612 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie