Pojdę w mrok

Wspinam się, łamiąc poczerniałe paznokcie,
wyżej i wyżej, na sam schowany w czarnych chmurach wierzchołek.
Wracam do domu, wśród dymiących z kraterów obłoków,
wśród nieodkrytych jeszcze jaskiń, skąd jęki i wycie wciąż głośne.
Wracam na szczyt, wracam za góry drugą stronę,
tam zejdę w swój świat, w lasy ciemne, w wiecznych łzach pogrążone.
Wśród zjaw, co od wieków szukają spokoju,
i ja poszukam tego, co kocham.Tajemnicy, słodkiego mroku.
Zasnę w objęciach pięknej elficy,
by zbudzic się po chwili, by zakrzyczeć!
Zew walki i czarnych nocy pogna mnie w nieznane,
tam, gdzie ciemność przesłania nawet nocy szatę.
Ucieknę od systemowego poukładania, wprost w szpony walki z baśni dla złych dzieci,
wykuję miecz z nienawiści ludzi i pognam na rumaku, co wciąż rży na granicy życia i smierci.
Odnajdę swój mityczny świat, pełen melodii średniowiecza,
i zostanę tam.Panem na tronie swego nieujarzmienia.
Będę gasił wszelkie światło, będę spacerował po polach dawnych bitew,
wdychał zapach krwi poległych, słuchał opowieści drzew, o historii dawno mieczem wybitej.
Będę szukał zamku, w którym zamieszkam, za którego niejeden stoczę bój.
Bo kocham mrok!Mrok jest we mnie, w żyłach płynie, w dłoni, w mieczu zaklęty.Gotowy na bój.
To mój sen, moja prywatna baśń, moja ostoja,
że kiedyś jeszcze odnajdę las taki najciemniejszy z ciemnych.I tam stanie dom mój, tam wypełni się dalsze życie moje.
Wśród baśni, wsród dzikej natury, wśród ułudy mroku,
bezpiecznie, cicho.Wśród ciemności, wśród swoich.

autor

rebel

Dodano: 2009-02-04 12:15:55

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie