PÓJDŹMY WSZYSCY

Odkąd pamiętam w mojej parafii co roku powstaje największa szopka ołtarzowa w Europie.

Anioł na wysokiej skale
dmie w trąbkę i głosi:
oto zwiastowane Dziecię
dziś pokój przynosi.

Miasto w dali śpi spokojnie,
tam jeszcze nikt nie wie.
Panna syna urodziła,
tuli go do siebie.

Pastuszkowie przy ognisku,
co trzody pilnują,
stają wielce zadziwieni
i trąb nasłuchują.

Trzej Królowie niosą dary,
przed Dzieciną klękną,
hołd oddają, przed Józefem,
przed Maryją Świętą.

Dziś do szopki nowe dzieci
jak co roku przyszły.
Buzie im się otwierają,
w oczach błyszczą iskry.

Do żłóbeczka ludzie przyszli
i kolęda płynie.
Wszyscy razem uklęknęli
przy Bożej Dziecinie.

Przybywają, sypną groszem,
swoje grzeszki niosą.
Przybieżeli do stajenki,
lecz czy wiedzą po co?

autor

canna

Napisany: 2016-12-25 Dodano: 2017-01-02 18:55:21

Ten wiersz przeczytano 1930 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie