Pokochałem cię...

Masz taki dar milczenia
którego dotąd nie spotkałem
a twoje melancholijne oczy,
gdy patrzą z bliska,
przypominają mi,
że jesteś jedyną,
jedyną, która ze mną
potrafiła trwać
przez lata poszukiwań
i trosk.

Wiem już dziś,
że byłaś od zawsze
moim przeznaczeniem,
moim początkiem,
i końcem,
a teraz,
kiedy widzę cię,
tak przy mnie,
mieszkającą z oddaniem
w środku mojej duszy,
nie mam wątpliwości,
ani złudzeń.

Próbowałem cię
z siebie wyrzucić,
a pokochałem cię
moja…samotności!

autor

Karol Pielgrzym

Dodano: 2006-10-06 14:50:27

Ten wiersz przeczytano 1207 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie