Pokora jest szczęściem

Wójt jedno, Pleban drugie, a prawda pośrodku,
mając swoje sympatie w skrajności nie latam,
fanatyczne zapędy kasuję w zarodku,
by mnie nie oślepiały w postrzeganiu świata.

Niewiedza z jednej strony, nieomylność z drugiej,
a środkiem mądrość sobie wyznaczyła drogę,
w życiu wolno mi robić to, co chcę i lubię,
gdy w sumieniu rozstrzygnę czy akurat mogę.

Ja już nie chcę popadać z euforii w depresję,
strach emocje kaleczy, więc leczę te chore,
gdy się sercem otwieram na życiową przestrzeń,
wtedy miłość pozwala zrozumieć pokorę.

autor

karat

Napisany: 2015-04-21 Dodano: 2015-07-12 15:29:02

Ten wiersz przeczytano 1547 razy

Oddanych głosów: 55

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie