Pokrzywa
Arkadiusz Łakomiak
Śmiały się kwiaty z małej pokrzywy,
że nic nie pachnie, a to je dziwi
i że na łące jest niepotrzebna,
bo, to roślina w kolory biedna.
Jedynie parzyć, to ziele umie,
nie ma wyglądu żadnego w sumie
i wstyd przynosi kwiatom na łące,
bo one piękne są i pachnące.
Są tu: storczyki, róże, piwonie,
wokoło pachną cudowne wonie.
Rośliny mają piękne kielichy,
a zaś z pokrzywy kwiatek jest lichy.
- Co mam powiedzieć? - Mówi pokrzywa,
z moim parzeniem, to różnie bywa.
Ja jestem tylko małą pokrzywą,
może niepiękną, lecz bardzo miłą.
I chociaż wokół cudowne wonie,
wolę żyć tutaj, a nie w wazonie.
Komentarze (65)
Dziękuję malanio i wszystkim za komentarze.Masz
rację,tak jest lepiej.Pozdrawiam
Ładny wiersz Arku.
Moja podpowiedź, żeby uniknąć powtórki: "bo one piękne
są i pachnące", " i kolorowe mają kielichy".
niechcący - niepotrzebna spacja:))
"Pokrzywa" - ja tam ją cenię, ona mnie parzy, albo ja
ją zaparzę i... Podoba mi się. Cieplutko pozdrawiam
Bajka,którą przeczytają z przyjemnością nie tylko
dzieci:)
Dobrego dnia.E.
Ładny obrazek z głębszą myślą. Pozdrawiam!