...POKUTA....

dwie koronki różańca diamentowego
na klęczkach odmawiałam...
nie czując modlitwy skruszenia...
uśmiecham się do sąsiada,
by zmyc winy - lecz nie szczerze...
pomrukiem pokuty szukam przebaczenia...
za grzechy, które nie są moimi...
by poczuc się czystą, jak cień łzy kapiącej...
choc ze zbrukaną duszą...
znów koronkową bieliznę zakładam...
by kusic los tak omylny...
więc po co ta pokuta...?

..nie będę modlic się nie szczerze, bo w to po prostu nie wierzę....

autor

Marsell

Napisany: 2007-01-09 Dodano: 2007-01-09 00:28:38

Ten wiersz przeczytano 718 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie