pokuta...

pokuta...




konfesjonał stary milczy wiernie czeka


ksiądz gdzieś poszedł może spotka grzechy moje


kamień w ręce trzymam mocno lecz nie rzucam


tam gdzie Piłat myję zawsze ręce swoje




mieć srebrników jeszcze więcej niż trzydzieści


pocałunkiem wskazać drogę na Golgotę


kogut zapiał rano o czwartej dwadzieścia

Anioł Śmierci dostał wolną dziś sobotę




czas posprzątać po wieczerzy tej ostatniej


spać położyć miłość wiarę i nadzieję


spotkać Boga gdzieś przypadkiem na rogatkach


On podobno czasem nawet jest w kościele

autor

przyjacielBiB

Napisany: 2009-10-10 Dodano: 2009-10-17 20:22:41

Ten wiersz przeczytano 923 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie