Pół

Ciemność... widzę tylko ciemność. A jasność,
Którą dostrzegałem a dostrzec już nie mogę znikła z mej wizji.
Zza okna, które dziś dla mnie ochroną, dostrzegam samą ciemność.
Nic poza tym nie widzę, nie zauważam już niczego, prócz mej własnej hipokryzji.

Kierunek, który sobie obrałem gdzieś umknął w mojej nieświadomości,
Moje działania, nie mają celu, ładu, sensu i wizji,
Moje myśli starają się krzyczeć i krzyczą głośno, co raz głośniej do mych uszu,
Mówią „niech świat nas ujrzy, niech ludzie nas zobaczą”, niech już one nie płaczą.

Strach me sny wypełnia swą przerażającą wonią, gdyż nie wiem,
Nie wiem czymże jestem, esencją czy częścią samego siebie?
Powątpiewam, w umyślę ciągle coś knuję, czego ja oczekuję?
Rozdarty w pół jak przerwane w talii karty.

Codzienna walką z przeciwnościami losu,
Rzadko pozwala naszemu wnętrzu dojść do głosu,
Ja z nim rozmawiam, bo tak myślę, bo tak czuję,
Hejże! Czy to normalne, że zwierciadło mnie okłamuję?

autor

Kotongo

Napisany: 2007-04-06 Dodano: 2007-12-19 01:18:50

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie