Połamana miłość

" Połamana miłość "

Połamałem niechcący do Ciebie miłość.
W bezdechu cisza i mocny ścisk serca.
Wielka szkoda, nagle szkoda się zrobiło.
W złości uśmiech jak pospolity szyderca.

Nie potrafię w tej kwestii dłużej kłamać.
Przekonany, że mi chyba nie przysługuje.
Wolałem ją w sobie zniszczyć - połamać.
Czy warto było - nie wiem ale teraz żałuję.

Po co mi ona, taka niewygodna, toksyczna?
Słodki smak ma jednak ta trucizna nadal.
Gdy prawda o niej nie dociera empiryczna,
kawałki miłości czczę chociaż upadam.

Próbuję ją kleić łzami w drżących dłoniach,
obracam każde wspomnienia i upiększam.
Gdy słowa o niej jak słodko-gorzki amoniak,
chociaż podtruwają wciąż siła się zwiększa.

Posklejam ją sobie delikatnie i przeproszę,
bo cóż ona winna - tak mi się jej żal zrobiło.
Z powrotem troskliwie przy sercu ponoszę,
bo chociaż toksyczna to jednak moja miłość.

autor

Arturro

Napisany: 2019-12-30 Dodano: 2019-12-30 13:16:27

Ten wiersz przeczytano 970 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie