Pole

Słońce spływa złotem na pola połać płodną
Ziemi ni pięści nie ujrzysz, cała zalana żytem
Wiatr kłosy całuje, szepcze modlitwę skromną
By ziemia karmiła, a deszcz napełniał życiem.

Pytanie. Czyż ten, co zakradł się potajemnie, Słodyczą zwabiony, do rajskiego ogrodu. Stąpać może znów po ziemi pewnie? Zapomnieć tęsknoty uczucia głodu? Szczęście sycić śmiechem brzmiącym? Smutek zraszać łzami cichymi? Odnaleźć sens w uczuciu gasnącym? Rozpalić myśli nadziejami zgasłymi?

autor

premo3

Napisany: 2005-03-30 Dodano: 2005-03-30 00:26:29

Ten wiersz przeczytano 964 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie