Pomalutku... po cichutku...

zza zakrętu horyzontu,
nieśmiałością swą speszona,
wypłynęła smuga złota
wprost w otwarte dnia ramiona.

Zróżowiała zaraz brzegiem,
błękitnawy obłok wabiąc,
rozproszyła się, podniosła
tren podając chmurkom – paziom.

Mową wschodu roznieciła
czas, co spłynął kroplą w trawy,
nastroiła tętno życia,
na płomienne swe obrady.

Jeszcze się posłaniec świetlny
wymknął, aby lekko przysiąść
na Twych wargach - kreśląc uśmiech,
zachwycony barw plastyką.


***
Niechaj sypnie w myśli śmiechem,
roztęczając dzień codzienny,
a pomyślność w szlaki wkreśli,
w sposób miły, szczęścia pełny…

autor

Maryla

Dodano: 2010-07-02 07:35:46

Ten wiersz przeczytano 2856 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie