Pomnik duszy

Exegi monumentum...

historia jednego serca
historia całej ludzkości
powtarzana na nowo
niczym w dziecięcej rymowance

Chciał stworzyć sobie pomnik
lecz nie taki zwykły
niósł kamień po kamieniu
lecz skutek był nikły
siadał na małej ławce
by zacząć raz drugi
zapomniał że jest umarły

i ciągle toczy
głazy swych myśli upadłych z wrót piekieł
kamienie swych oczu nie przywykłych do świata
dopisał wers do wiersza
który jeszcze nie istniał

* * *
tylko z ust dzieci
rozbrzmiewa na nowo
historia lubiąca powtórki
przerywana klaskaniem w dłonie

Chciał postawić... pomnik
... zwykły
zapomniał że jest umarły

autor

Patusia

Dodano: 2005-03-17 13:44:19

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie