Pomocy!

Nie potrafie, nie umiem, czy już zapomniałam?
jak byłam szczęśliwa, gdy go przy boku miałam...

a teraz tak jak by ktoś zabrał moje szczęście
chce się ciągle uśmiechać - to jest najważniejsze

a ja ciągle płacze, przecież to z mojej winy
ja mu kazałam odejść to z mojej przyczyny,

więc odszedł, choć cierpiał to ja czułam ulgę
a teraz czuje pustke, mam nadzieje ze niedługo umre!

tego właśnie chce, bo krzywdze każdego
miłego, złego, biednego, bogatego...

Nie chce żyć tak dalej bo sama cierpie
chcę by było jak dawniej, bo powoli więdne...

Uratuj mnie mój Aniele, pomóż - prosze Cię
żądam tylko uśmiechu, czy zbyt wiele chce?

Wysłuchaj, tego apelu i uwolnij mnie
od tego ciągłego smutku, który otacza mnie...

Proszę uczyń to... z góry dziękuje Ci
że będę mogła się uśmiechać i w radości żyć!! ;-)

autor

Alyszys

Dodano: 2008-06-10 20:33:30

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie