pomóż mi

no masz rację

Mądrze rozmawiasz z Bogiem. Zależy Ci na tym Sabinko,
by stawać się coraz lepszą i roztropniejszą. W tym
może pomóc dobra lektura np. książka "Mądrość
Ewangelii" - Francescko Bersini. Przeczytaj, gorąco
polecam.
Pozdrawiam.

chcę zmienić
dany mi jeszcze czas
tylko
powiedz Boże jak
...gdybyśmy wiedzieli, ale nie wiemy...może to i
lepiej?

Wiara i nadzieja a reszta...
pozdrawiam :))

Piękne smutne wyznanie Sabinko
W życiu raz pod górę drugi raz z góry
Pozdrawiam Serdecznie

Roma ma rację, wiersz jako przejmujący monolog i nic
poza tym się nie stanie; mało komu zdarzy się cud, by
znów było wszędzie pełno krystalicznie czystych wód,
uśmiechów życia i dobrobytu. W pewnej chwili następuje
zmiana kolorytu i niestety - tak już jest.
Kolejny rok, kolejny krok i kolejny gest. A czy miły
jest - zależy od adresata, jak potrafi te dary losu
przyjąć.

Przejmujący monolog, wołanie o podpowiedz w
poszukiwaniu właściwej drogi, z której peelka
zbłądziła i sama nie może sobie poradzić. Tak w życiu
jest, to bardzo smutny monolog:-((

Sabino:) Zawsze przepraszam:) Tak mam, bo wyrażam
tylko moje bardzo skromne zdanie - sugerując "własne
cośtam"- często niezgodne z tym, co autor chciał
przekazać. Wszystko jest OK:)) Pozdrawiam:)

Przepraszam. Taki "osobisty odczyt". Pozdrawiam:)

kalokieri
w nieważkości ciało bez łez -bo gdy już dusza opuści
je to i łzy odpłyną chen do nieba bram
pozdrawiam:)

Podoba się. Bardzo - dwie ostatnie strofy. Wybacz,
czytam: "w nieważkości ciało bez ciężaru", albo jakoś
tak - mbsz, przepraszam.

Jest bunt, jest swiadomosc czego chcesz a czego nie,
wiec do dziela, wrowadzaj zmiany od zaraz, wstawaj z
kolan. Bog napewno wysluchal, przyjmij jego dlon,
czerp z niej sily. Podobno najtrudniej jest wykonac
pierwszy krok. Serdecznosci.

Witaj Sabino podoba mi się Twój opis, co do wiersz to
jest smutny, interesujący i poruszający, dobrze, że
Bóg jest dla Ciebie ważny. Życzę wszystkiego dobrego.
Nie poddawaj się. Pozdrawiam.

Ładnie rozmawiasz z Bogiem ..lecz głosu jego nie
usłyszysz.. zapanuj nad swoimi myślami .. zbierz siły
.. wstań z kolan i rusz przed siebie z uśmiechem a
znajdziesz Jego w ciszy..

Podoba mi się Twój monolog, choć jest smutny...rozmowa
z Bogiem oczyszcza i daje nadzieję:) pozdrawiam
serdecznie