POMRUK OSTATNIEGO WIERSZA
Do napisania wiersza zainspirował mnie wczorajszy komentarz "niezgodnej".
zanim nadejdzie zmierzch
dzieje się dzień wierszem
poetów umniejsza
grono pozostałych
do końca trwa czas
uczucia tkwią
jak pociski piór na ekranie
trwają jeszcze ślady emocji
echem przemijania, gdzieś tam
czeka nieuchronność
autor
sturecki
Dodano: 2024-04-20 00:33:35
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Oby Bej nie odbił się echem przemijania.
Im mniej tu wierszy, czytających i komentujących, tym
gorzej.
Jaka jest przyczyna, nie wiem, ale na pewno nie tak
wygląda mobilizacja...
Pozdrawiam
Tak, przemija, ale dopóki trwa osobiście tu będę,
pozdrawiam serdecznie.
Wygląda na to, że można żyć bez Bejowa - bez tych
punkcików, stalóweczek, ochów-achów, wspólnoty...
Kto by się spodziewał?
Wszystko przemija, z nami włącznie, ale nikt nie wie
kiedy, więc dopóki coś jest, trzeba korzystać.
Pozdrawiam
Przykro mi, że tak dużo osób przestało udzielać się
na Beju. Mogą portal zlikwidować przy małej
aktywności. Pozdrawiam serdecznie z nadzieją:)
Ja tu nadal jestem...i walczę...
ale w pojedynkę jest mi bardzo ciężko...Pozdrawiam
Stasiu
walczą...
Irytują mnie ludzie, którzy najpierw wlczą i szukają
rozwiązań, aby Bej pozostał, a potem nie zaglądają,
nie dodają wierszy, a przynajmniej nie komentują... To
gdzie ta "miłość" i przywiązanie?