staruszka gosposia

staruszka nasza gosposia
zatrzymała niedołężną
życiową klepsydrę
nakryła białymi płachtami
zmatowiałe do końca
lustra
odkręciła korek w czerwonej
skórzanej piersiówce
i pąsowe ściany bielą
napuściła
zachowując wiernie oryginalne
kontury
a bawiąc się kontrastem wytatułowała
czarne róże na wieki
wieków
amen

a chwilę potem

włożyła kartkę z kalendarza
do kielicha na palce
i iskrą bożą zapalając
w kazidło ją zamieniła
dla ukazania drogi
nowej duszyczce
ze skrzydełkami
lecz jeszcze bez metki

autor

nadzieja-speranza

Dodano: 2010-06-07 09:03:15

Ten wiersz przeczytano 754 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie