pomyłka (chwile)

myślała - to musi być miłość
teraz na pewno to ona
nie nie nakłaniał jej siłą
sama mu wpadła w ramiona

tak brakowało jej ciepła
po tamtym lizała rany
z nadzieją do niego uciekła
to on był teraz kochany

z nim była lekka jak obłok
wciąż jego było jej mało
lecz życie znowu zawiodło
lustro krzywo się śmiało

nie to nie mogła być miłość
krzyk płacz i serce rozdarte
rozrywki była chwilą
dziś znowu rany otwarte

nie zatrzymała go siłą
dłużej płakała tylko
złego się dużo zdarzyło
ta chwila była pomyłką

autor

Viola

Napisany: 2013-09-10 Dodano: 2013-09-10 15:06:55

Ten wiersz przeczytano 1405 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie