Ponad życie
Konflikt rodzinny, wieczne pretensje
I kłótnie, że nie przetrzymasz
On jest wojskowym lub policjantem
Twardo chce wychować syna
A matka kocha, nie może patrzeć
Na rygor dziecku stworzony
Niebawem lekarz jest jej potrzebny
Widzi to syn wystraszony
Długo nie trwało takie współżycie
Odeszła w świat gdzieś daleko
Ale pozostał na pastwę losu
Skarb jej – pierworodne dziecko
Czasami taki lub nieco inny
Scenariusz w tym życiu bywa
Fakt, że rodzice próby nie zdali
Nie będę tego ukrywać
Dobrze, że więcej dzieci nie mieli
Już temu szczęścia nie dają
Inni o wiele więcej ich mając
To ponad życie kochają
autor
Adelaa
Dodano: 2016-09-14 23:25:31
Ten wiersz przeczytano 692 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Smutne, choć prawdziwe! Pozdrawiam!
Smutne, że ludzie czasem tak źle traktują swoje
dzieci.
Bardzo smutny ale realistyczny wiersz Często rodzice
stwarząją piekło sobie i swoim dzieciom Jednak
najbardziej cierpią na tym dzieci Koszmar dzieciństwa
się za nimi wlecze przez całe zycie i nieraz ma wpływ
na ich życiowe decyzje relacje z innym człowiekiem i w
swoje rodzinie
Pozdrawiam serdecznie Adelo
Pozdrawiam serdecznie
Smutna, życiowa refleksja