Porcelanowe clowny szydzą

Porcelanowe clowny szydzą z nas, z niesmakiem patrzą, usta wyginają w wolnym uśmiechu,
Wpółśnie obserwują nasze nagie myśli,
Choć skrzętnie skrywane... dla nich oczywiste,
Od lat toczą bitwe z pragnieniami ,
Łapią je w pajęczynę , odcedzając z namiastki prawdziwości,
A gdy spojrzymy w ich martwe oczy, Można przysiąc, że po niebieskiej farbie spływa myśl:"gdybyś był mną choć przez chwilę, przekonałbyś się kto tak naprawdę jest żałosny,
Ja - porcelanowa lalka w twoich dłoniach, czy ty - marionetka w rękach świata?

autor

aleh

Dodano: 2006-11-22 20:25:36

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie