Poruszenie...

....Któż teraz odnajdzie klucz do mego serca??...

Bladość dnia okrywa me usta
chyląc dzień ku zapomnieniu
trącam liść na skraju wierzchołka
niczym wiatr poruszam swe uczucia

Szukam swego przeznaczenia
motając sobą w otchłani beznadziejności
ukrywam siebie przed całym światem
chowając twarz pod niedoskonałością


Jesteś jak pąk róży trzymany w ręku
schowany przed ludzkim spojrzeniem
okrywam Ciebie swym ciałem
ratując przed zapomnieniem

Nie wiem, nie umiem, nie potrafię
trzy slowa nic nie znaczące
a jak daleko można je głosić
jak daleko można je wykrzyczeć


Strach, potępienie za świata rany
nie chce odpowiadać za innych
uciekam ciągle chyląc głowę nisko
przed miłością uciekam jak opętana


Krzywdy, łzy, poniżenie
oto skutki świata życia
zamknięte pozostały bramy serca
Bo któż odnajdzie klucz??

autor

dziubeczek

Napisany: 2005-09-14 Dodano: 2005-09-14 11:37:06

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie