Pory roku
Słońce pali, skwar doskwiera,
Miasto cichnie i zamiera.
Przemęczeni chodzą ludzie,
Wszystko idzie jak po grudzie.
Znowu pada dziś śnieg z deszczem,
Choć to wczesna jesień jeszcze.
Ludzie chodzą przemoczeni,
Mają dosyć tej jesieni.
Wszystko wkoło skute lodem,
Śnieg zalega, wieje chłodem.
Ludzie snują się jak śnięci,
Przeziębieni, przemarznięci.
Pachnie łąka, kwitnie kwiecie,
Kolorowo znów na świecie.
Wszystko wkoło się zieleni,
Ludzie chodzą jak natchnieni.
Komentarze (38)
Wiersz malowany słowem, ubarwiony pięknymi barwami,
można go porównać do życia...wiosna powinna trwać jak
najdłużej...pozdrawiam :)
Rytmicznie przez pory roku:) Pozdrawiam.
W dobrym ośmiozgłoskowcu autor oddaje kontrast między
jesienią i wiosną. Nowatorstwem jest ta technika
porównawcza. Dotychczas czytałem opisy przyrody
związane z jedna porą roku. Oddany jest też wiernie
nastrój i odczucia człowieka. Pozdrawiam serdecznie.
Cuda roku, pozdrawiam:)
Podoba się - u Ciebie słowem u Vivaldiego muzyką ;).
Pozdrawiam
W Puszczy Piskiej mamy piękną jesień tej wiosny, ale
masz rację i tak wszyscy chodzą uśmiechnięci choć
zziębnięci. :))
Tylko mam jedno ale,dlaczego ta wiosna tak krótko
trwa?:)
Teraz wiosną,aż chce się żyć widząc zieleń łąk i
kwiatów pąki:)Pozdrawiam serdecznie.