Porzucony

Budzę się sam, w bezimienny poranek dnia codziennego

Samotny, opuszczony przez ludzi, upodlony

Tak zaczyna się dzień ostateczny,

Dzień zupełnie inny.

Bez ciebie, bez siebie

Co się stało,

Duszę mi wyrwano i sponiewierano.

Zrobili to ludzie?

Czy bezimienne marionetki chorego systemu totalitarnego,

Który nic nie zmienia, nie buduje

Tylko niszczy, zabiera i psuje

Zapomina o cząstce, którą jestem,

Niepotrzebny, odrzucony przez innych

Jestem sam.

Czy coś się zmieni?

A może zawsze będę niezrozumiany,

Nieakceptowany, niechciany.

autor

neall

Napisany: 2004-11-16 Dodano: 2005-12-04 00:37:32

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie