Posłaniec niebios

Szedlem lasem,polem,łąką ukwieconą nad
pięknym potokiem ,co szemrze i szumi
wzburzonymi wodami, w oddali ujrzałem
nieziemskie zjawisko,nieopisane piękno,
nadzwyczajna postać z nieba zstępowała
w promieniach słonca ,co tak oczy oślepia,
zwiewna i ulotna ,niczym mgla poranna...

wprawiła w zadumę, pytałem myślami, co ona tu robi,
tak wspaniała, prawie boska, na tym marnym świecie,
przymknęła oczy, pochyliła głowę i ujrzałem wtedy
złotą aureolę, lśniącą i wymowną, wtedy zrozumiałem,
to posłaniec z nieba, przyniósł dary święte,
wręczyl mi je , na dłoni położył , zaraz je rozwinę,
do serca pakunek przytuliłem z lękiem,
Od dziś pragnę bardzo biec przez życie pięknie!

9.03.2007 godz.19;15

autor

Jastrząb46

Napisany: 2007-03-11 Dodano: 2007-03-11 19:17:16

Ten wiersz przeczytano 779 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie