POSŁUCHAJ CZASU
rysujesz znaki w powietrzu
oddech biały żar
roztańczony krajobraz
w jednym oku przeczuć
jak w wirującym diabelskim młynie
tylko rzeczywistość jak mgła
rozpoczęta wojna
tok myślenia w marszu
z ambiwalencją i skrajnością
kropka i wykrzyknik
zmaganie się tylko z sobą na sucho
między wygraną a przegraną
a wtedy... kiedyś
płonął las przez wieki
wiatry wielkie wody zalewały
w symetrii przestrzeni kapsuła
wyciągają ręce treści
została przestrzeń
okruszek jak pył nic nie znaczący
a świeci jak uśmiech dziecka
przez tysiąclecia dla ciebie
zatopiony w bursztynie kwiat
przetrwał
zrywa konwenanse
przenosi góry tkliwa
z dziurą wypaloną cierpieniem
dusza w uścisku
pieśń z rytmem
posłuchaj czasu
/UŁ/
Łódź,22.10.2008 ula2ula/poprawiony/ http://oliveira.wrzuta.pl/audio/fSGSNqNyT4/czas_jest_w e_mnie Dawid Koczy
Komentarze (19)
Rysujemy znaki piórem, mimo że rzeczywistość jest
mgłą. Sama wiesz, ile hartu trzeba, aby oscylując
między wygrana i przegraną, nie stracić ducha.
Wszechświat to okruszek dla poetki Twojego
pokroju-symbolistki-ale wiem,że nie starczyłoby czasu
aby go poznać. Jesteśmy uwiązani do jednego miejsca,
za wyjątkiem nielicznych, którym nadmiar środków
materialnych pozwala przeżyć piękno i wielowymiarowość
otaczającego nas świata. Serdecznie Ciebie pozdrawiam.
Szkoda, że czas nie przechodzi obok nas.
Bardzo pięknie napisane.My przemijamy a czas wciąż
płynie...Pozdrawiam
Wczytałam się w wiersz i to zmaganie sie z sobą między
wygraną i przegraną uświadamia mi że jakże ważne jest
posłuchanie czasu..wszak wszystko przez co musimy
przejść w życiu to czas darowany na ziemi.