Pośród róż
Wyrosłam pośród tysiąca róż
w ogrodzie pięknym zwanym marzenia
dostałam w darze duszę wrażliwą
wszystko to bardzo doceniam
Kiedy w obłokach dostrzegam deszcz
za chwilę chmury płaczą rzęsiście
w kałużach tańczę i śpiewam
by piękne było smutne życie
Przypinam skrzydła lecę w niebo
tam na mnie czeka droga mleczna
doganiam gwiazdę spadającą
piękna była nocna wycieczka
Odpinam skrzydła wracam z chmur
bo przecież wrócić muszę
pofrunę jeszcze gdzie serce tęskni
do moich róż do moich wzruszeń
autor
helin
Dodano: 2019-07-30 13:17:57
Ten wiersz przeczytano 1081 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Przepiękne jest to, o czym piszesz.
A ja ostatnio jedną z takich róż dałem mej ukochanej.
Lubię róże.Życie nas uczy wielu rzeczy...
Witaj.
Podoba się wiersz i miło było wybrać się w gwiezdną na
chwilę podróż i wrócić do ogrodu róż,
Fantastyczne rozmarzenie,
Pozdrawiam.:)
Podoba mi się ten optymizm, pozdrawiam-:)
Piękny wiersz!
Rzeczywiście rozmarzony Podoba mi się bardzo
Pozdrawiam serdecznie
Fantazja jest nieodłączną cechą poety
Miłego dnia :)
dziękuję i dobranoc ja spadam ...
Marzenia i fantazje są bez granic...na skrzydłach
marzeń można dolecieć gdzie dusza zapragnie ;)
Miło się tak rozmarzyć dzięki Twoim słowom.
Pozdrawiam cieplutko :)
Piękny początek, życiowe zakończenie,
a tylko ten 1 wers troszkę mniej błyszczący;
"by piękne było smutne życie"
on jest taki dwojaki, stram się rozumieć, że chciałaś
powiedzieć, że chcesz by dotychczasowe smutne stało
się pięknym, ale i na odwrót można to zrozumieć, by
piękne stało się smutnym. Mnie to nie razi, ale raczej
jednoznaczności tu nie ma.
Z przyjemnością rozmarzyłam się razem z Tobą :)
Pozdrawiam :)
Piękny rozmarzony wiersz.
Pozdrawiam serdecznie ;-)
Bo róże, mimo że piękne to mają kolce.
Życie nas uczy wrażliwości.
Pozdrawiam serdecznie małgośka38
Romantycznie
pełen optymizu i dobrych myśli
serdeczności:)
Z przyjemnoscia czytalam.
Pozdrawiam:)