Poszli oboje

poszli oboje trzymając się za ręce
poszli daleko
i skoczyli razem w przepaść
nie było im dane
być razem

lecieli w dół milion lat
a patrząc sobie w oczy
zrozumieli
że ci którzy kochają
nie umierają nigdy
bo są wieczni

myślę o nich teraz
stojąc nad przepaścią
i zazdroszczę im
bo nie musieli
skakać samotnie

i nagle wstało słońce
i zrozumieli potęgę miłości
wznieśli się ponad przepaść
a ziemia zrosła się
pod ich stopami

poszli oboje tacy szczęśliwi
na łąki pełne kwiatów
poszli trzymając się za ręce

Dla E.P. i A.K. którzy już nigdy nie będą razem...

autor

Kasandra Modra

Napisany: 2001-07-30 Dodano: 2006-07-05 12:38:42

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie