W POSZUKIWANIU ITAKI

kroczę
powoli
nieporadnie stawiam kroki...
małe dziecinne kroczki

czekam na wiatr
który poniesie mnie
ponad
bólem
teraźniejszością
chwilą

czekam
dalej brnę
ścieżką
którą nikt jeszcze nie szedł
drogą
nikomu nie znaną
walczę z tymi cyklopami
którzy znają i oceniają mnie z jednej strony
nie rozumiejąc
nie poznając
nigdy nie widząc moich łez

bo płaczę tylko w ukryciu
łzy do słoika zbieram
i czekam
i tęsknie
i przez zaszklone oczy
wyglądam mojej Itaki

autor

wuwulinka

Dodano: 2008-09-29 22:48:53

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie