Cztery pory roku

Złoto rozlało się po liściach zmęczonych od blasku słońca
A te opadają niczym kurtyna po skończonym zagranym akcie
Wiatr pozamiatał strzępki wspomnień po wiośnie i lecie
Otulił korony drzew pajęczynami po soczystej zieleni

Niczym umarłe - kikuty trwać będą tak do brzasku następnej wiosny
I jak cmentarne krzyże przypominać będą o narodzinach życia
Ufne rozbłysną na nowo jego pełnią
I choć teraz tak blade dopełnią cudu narodzin tego nowego

...Bo po jesieni i zimie nadejść musi upragniona wiosna i lato...
...Jak cztery pory roku życia co nigdy się nie skończą...

autor

MYSZAK

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-10-18 12:20:28

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie