Poszukiwany, poszukiwana...
Coś się w głowie mej powiło
i to już nie pierwszy raz,
lecz wciąż nie wiem czy już było,
czy to tylko moja jaźń.
Ciągle szukam na parkiecie
czegoś, co powinnam mieć,
ty powiadasz, na odczepne:
- przecież tobie jest już lżej...
A ja szukam nadal ciebie,
i tę miłość z tamtych lat,
może znajdę tu w tym mieście,
wszystko, co ubarwia świat.
Lecz już byłam i szukałam,
nie znalazłam tamtych dni,
może jestem już za stara,
może tak to miało być...
Więc pocieszę się dziś niebem,
które jedno Bóg nam dał,
i odnajdę znowu siebie
wśród miliona twoich spraw.
25.01.2019
autor
Maria Sikorska
Dodano: 2019-01-26 12:58:57
Ten wiersz przeczytano 1634 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (53)
by odnaleźć tamte lata by odnaleźć tamten czas
nie wystarczy cofnąć zegar
to może zrobić tylko snu własnego czar
refleksyjny wiersz z nutką optymizmu a ten jest
światełkiem na przyszłość
ciepło pozdrawiam :)
Smutny odcień miłości.Niech niebo się rozjaśni.
Można żyć razem, ale wciąż szukać w partnerze
odzwierciedlenia miłości, jakią się mu daje.
Dobry wiersz.
Ślę serdeczności Mariolu. :)
bardzo ładnie z nutką tęsknoty - kto szuka ten
znajdzie może też peelka odnajdziesz swoją miłość
pozdrawiam;-)
Smutny wydźwięk ma ta refleksja mz.
Pozdrawiam Mariolu :)
Miłość nie zna przeszkód, wiele ścieżek ma. :)
Pozdrawiam.
udany wiersz pozdrawiam