Potem już tylko

Oto wszystkie piętra lasu.
Miłego dnia.

Jak zawsze dobry.

i tak idziemy przez dorastanie, przez wspomnienia, aż
do błękitu. Bardzo mi się podoba ten wielowymiarowy
wiersz.

Miło było przejść się tą drogą nad morze. Pozdrawiam:)

Bardzo ładnie

"potem już tylko jest błękit."
Jak by nie patrzeć :)
Ładny wiersz.

Miłego dnia.

Wiersz dobrze się czyta, a niektóre rymy są niezłe,
np. Sukienki - błękit albo pamiętasz - powietrza.
Pozdrawiam serdecznie. :)

To raczej wiersz sylabiczny( bo jest konsekwencja w
ilości sylab w wersach zwrotek), a nie rymowany, bo
kuleje rytm, a i rymy przedstawiaja wiele do
życzenia. Ścieżka jest rodzaju żeńskiego, a "jego
wertep" to gramatyczny brak zgodności co do rodzaju.
W ostatniej zwrotce Autor sugeruje, że nogi sosen i
brzóz są ubrane w białe sukienki. Pan rozumie co to
znaczy judzić? Mam obawy, że nie bardzo. Tak to jest z
pisaniem wiersza w jeden dzień.