Powiedz proszę

Powiedz proszę o czym myślisz, gdy patrzę na Ciebie
Gdy w Twych oczach z nadzieją poszukuję wciąż siebie;
Gdy uśmiecham się nieśmiało wzrok swój odwracasz
Nie wiem czy odejść, gdy pamięć o Tobie powraca...

Jak dziecko z ufnością ręce do Ciebie wyciągam
Choć boję się, że chwycić Ciebie nie zdołam,
Byś w ostatnim momencie nie znikła jak mara.
Jak przezwyciężyć lęk, który na nic nie pozwala?

Tak mało mogę, chociaż wiem, że wiele potrafię,
Gdy staję przed Tobą zmienić chcę swą biografię.
Jako człowiek co dnia twardo po ziemi stąpam
Walczę wciąż ze sobą, gdy na Ciebie spoglądam...

Lecz dusza niczym z romantycznej epoki,
Choć nieszczęśliwa - wciąż zachodzi, w Twe progi
I nieśmiałymi ruchami do Ciebie dotrzeć pragnie
Prędzej skona, niż czynów swych zaprzestanie.

Co robić o Szczęście opaczne, gdy ze mną igrasz
Cóż tym dziwnym ruchem pragniesz zyskać
Stawiając mnie tak blisko cudnej tej Pani
Dla której serce me w piekielnym ogniu się pali?

Dobrze mój losie złośliwy, chcesz zrobię wszystko:
Stanę na głowie - na lepsze zmienię się szybko;
Padnę na twarz, rzucę się na kolana,
Byle tylko zechciała być ze mną ta jedyna i kochana...

Niezwykłej Annie

autor

PiotrGumiński

Dodano: 2010-09-24 10:13:51

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie