Powiew myśli

Skreślam piórem kilka liter
Wnikam w wnętrze kartki duszy
Ta niepewność, ten niepokój
Wiem, że płomień serce skruszył
Słoność ust ustami Twymi
Dotyk rąk płonący ogniem
Jestem dniem, nocą, marzeniem
W Twoim niebie niepokojem

Słońce spali dźwięk zwątpienia
Wilgoć morza grzech rozgrzeszy
Jestem cząstką skał, kamienia
Która chciałaby oddechu
Chłonę zapach, wilgoć, niebo
Wiara zbruka ideały
Może szeptem, może w biegu
Tylko Tobą ocalały

Zachód myśli, skrytość nocy
Gdzieś szybuję ponad prawdą
Która wznosi mnie nad czary
Oszukańczych ludzi z zdradą
Wolność to mój nektar pragnień
Ty mą muzą, wiarą w przyszłość
Garstka słów co nic nie znaczą
Wiedz, że kocham, te się liczą

Powiał wiatr i rzekł szeptem
Jeśli chciałbyś być obłokiem
Poproś słońca by promieniem
Ogrzał serca Twój niepokój

Me uczucia, Twój niepokój
Twe uczucia, Mój niepokój

lato 2007 ... skały, morze ...

autor

-nikula-

Dodano: 2008-03-19 14:59:14

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie