Powołanie
wiersz gwarowy
Powołanie
Kie się tak sarpiem
z moim zyciem Panie,
wołom w niebo nie roz
cy takie było moje
powolanie?
Może nie słysałak
co dlo mnie ryktujes
i ka mnie na całe zycie
wysłać zamiarujes.
Porządziyłak się sama
teroz cierpiem za nie
i wołom do nieba
Boze, co to za powołanie ?
Po wołanie,
powo łanie,
powoła nie,
po woła nie…
Wyboc mi Boze!
Wiem ze,
za późne to moje
wymyślanie…
Ale kańsi wnuku
cujem ,ze jesce cosi
się innego stanie…
autor
skorusa
Dodano: 2016-01-12 07:47:05
Ten wiersz przeczytano 821 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Bóg dał ludziom wolę, warunków nie stawiał,
powołał do życia, reszta ludzka sprawa!
Pozdrawiam!
/Po wołanie,
powo łanie,
powoła nie,
po woła nie…/ fajne,
powo łanie:)
Podoba mi się ta refleksja, uwieńczona nadzieją, że
peelkę czeka jeszcze jakieś ważne zadanie. Miłego
dnia.
pisz skoruso, pisz...
fajnie się Ciebie czyta
każdy z nas ma jakąś misję do wypełnienia, powołany
jest do czegoś, pięknie piszesz Skorusiu- to dar od
Boga,,,pozdrawiam :}
Bóg na pewno wybacza tym, co szczerze żałują. Mądra
refleksjo-modlitwa. Co znaczy wyraz kańsi?
Miłego dnia.