Powracający temat
I znowu cisza się rozsiadła
wokół jesiennych mokrych minut.
Spóźniony grajek - dzięcioł - zagrał.
W olchowych strunach wątek wykuł.
Wrzosom liliowią się sukienki.
Zieleń zakłada zgrzebną szatę.
Rudość przechodzi w słotny niebyt.
Jesień otwiera słowo - pamięć.
Powraca dobrze znany temat.
Znowu dotyka strun najczulszych,
wspomnień o bliskich, których nie ma.
Nic nie zastąpi wielkiej pustki.
Komentarze (34)
Anula-2 - To są bardzo piękne słowa, bardzo.
"Chodź pokażę Ci czemu kręci się świat, czemu
cztery pory roku, czemu mimo tylu zmian, taka
sama łza jest w oku." - Daniel Baco.
Tylko Madziu nie mów że to nie są piękne słowa.
Pięknie pozdrawiam jeszcze raz.
Jesień powagą swą zarazić umie,
sprzyja refleksji i zadumie!
Pozdrawiam!
Piękne choć smutne strofy. Pozdrawiam cię Magdo
serdecznie:)
Magdo, ukłony w Twoją stronę za te - tak lubienie
przeze mnie - neologizmy.
Sama treść - jak zawsze - zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie paa :)
Bardzo ladnie,Podoba sie.
Pozdrawiam, magda*
i znów przyjdą dni które lubisz i które pamiętasz że
jeszcze rok temu razem tu ,a ich nie ma już
Ale piękny wiersz, popłynąłem w jego strofach jakiś
taki mi bliski. Wielki + i Miłego wieczoru.
Każdego dotyka nostalgia, wspomnienia i rozmowa o
tych, co odeszli...pozdrawiam
Bardzo ładnie, magdo*
Miłego dnia.
Smutek i jesień..wspominanie tych co byli kiedyś
bliscy..Piękny wiersz..Pozdrawiam..
Brawo!Liliowię się cały choć wyczyn nie
mały.Pozdrawiam
pięknie napisałaś Magdo:)
piękny wiersz Magdo :))
pozdrawiam
Powraca ten temat każdej jesieni, budząc wspomnienia i
żal...
Pięknie piszesz Magdo.
Pozdrawiam :)