Powrót
Za plecami szeleści nadzieja,
cała w liściach jesiennych skąpana,
kolorami ciepłymi maluje
obraz szczęścia dla wszystkich, też dla
nas.
Taniec z liśćmi zaczyna, nie kończy,
z babim latem próbuje figlować,
odmieniona wróciła z zaświatów
spełniać misję jak trzeba, od nowa.
Jabłka strąca, zamienia koszyki,
groźną miną przegania domysły,
rozpościera skrzydła, chce frunąć
aż pod niebo, jak gwiazda chce iskrzyć.
Chwyćmy mocno, zamknijmy w ramionach,
niech zostanie nie tracąc mądrości,
tylko od nas zależy koloryt,
aby mogła w naszych sercach gościć.
autor
Eloise
Dodano: 2008-10-11 06:57:39
Ten wiersz przeczytano 1145 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Wiersz jesienny .... kocham takie. Czuję wyraźnie tą
atmosferę i to jesienne światło. Forma wiersza dobra.
jestem pod wrażeniem tej rzeczywistej jesiennej
rzeczywistości......brawa wielkie!
Jesień w tle pięknie opisana. Zmieniłabym ostatni
wers, moze na "aby mogła w sercach zagościć", bo ten
jeden wers gubi rytm.
Malujesz obraz, ktory chce sie malowac. Wiele takich
obrazow powstaje wlasnie teraz.
W wiekszosci od nas ,ale moze tak nie do konca .Wiersz
piekny i pelen optymizmu.
Bardzo piękny wiersz i tyle...
Kolorami ciepłymi maluje obraz szczęścia dla
wszystkich i dla nas.To jest przepiękne,to
odzwierciedla Twoją wrażliwość na piękno.Masz dusze
artysty.masz talent.Piękny wiersz z przyjemnością
przeczytałem,zachwycasz mnie nie pierwszy raz -
gratuluję.
Nadzieja jest mile widziana jesienią i wiosną, bo przy
nadziei rosną kwiaty w sercu. Więc nawet zima nie
powstrzyma szczęścia, jakie może przynieść spełniona
nadzieja. Ładnie oplatałaś nią jesienny świat.
Bardzo piękny subtelny wiersz.
Nadzieja ....tak potrzebna w życiu - ładny wiersz
Ja również podziwiam, piękny wiersz.
Śliczna jest ta twoja bursztynowa nadzieja wpisana w
piękne metafory. Wlałaś mi trochę złota do
serca.Brawo.
Powróciła nadzieja cała w liściach jesiennych
skąpana.Ciepły,kolorowy wiersz
jesienny.Dziesięciozgłoskowy,rym;b- d,
Subtelny, delikatny ujmujący. brawo
No właśnie, niech nie traci mądrości, to jest istota
życia! Brawo.