Powrót do korzeni II

Zawsze, gdy wspominam te okropne lata,
Mam obraz plugawy jak brat zabił brata.
Jak można siekierą zabić ojca swego?
Bo miał krew Polaka i to wina jego.

Lwów, Stryj i Tarnopol stare polskie miasta,
Dzisiaj w ukraińską historię obrasta.
Polskość tych ziem nadal skrzętnie jest skrywana,
Co,ciągle się jątrzy jak otwarta rana.

Wciąż miałem nadzieję, że bolesna zadra
Wyjdzie z mego serca, bo zwycięży prawda.
Straciłem nadzieję, teraz już nie wierzę,
Że Wołyńskie ziemie wrócą do macierzy.

O pociągach teraz nikt pieśni nie śpiewa,
Nawet, gdy w kielichy wino się nalewa.
Pociągi z historii pozacierał czas,
Nigdy już na Wołyń nie zawiozą nas.

Wiersz dedykuję wszystkim Kresowiakom.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-04-08 09:49:54

Ten wiersz przeczytano 1229 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie